به نقل از «طرفداری»

لیورپول کمونیستی؛ آشنایی با باشگاه ای.اف.سی لیورپول/ یادداشت روز

تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۳۴۵۳۱

هرکسی با تاریخ لیورپول آشنا باشد از دشمنی هواداران لیورپول با سرود ملی، ملکه، خانواده سلطنتی و البته نخست وزیران محافظه کار مثل مارگارت تاچر باخبر است.

نزدیک به 35 درصد جمعیت لیورپول اسکاتلندی ها و ایرلندی ها مهاجر تشکیل می‌دهند که اغلب خود را انگلیسی نمی‌دانند. هرچند هویت باشگاه ها در طول تاریخ همواره در حال تغییر بوده، اما بطور کلی لیورپول یک شهر سوسیالیستی است، با یک سنت کارگری.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شهر لیورپول بطور سنتی یک شهر کارگری بوده و شورای کارگری مبارز این شهر در دهه ۸۰ این شعار را به کار میبردند که قانون شکنی بهتر از متلاشی کردن فقراست. 

اختصاصی طرفداری| در ورزشگاه آنفیلد بنرهایی با عکس جرمی کوربین رهبر حزب کارگر و همچنین بنری به همراه ستاره‌ای سرخ با تقلید از یکی از مهم ترین نمادهای اتحاد جماهیر شوروی و کمونیسم (به سبک تصاویر مارکس، انگلس و لنین) را میبینیم که تصاویری از موفق ترین سرمربیان تاریخ لیورپول بر آن نقش بسته است. به همین اعتبار، لیورپول معمولا مانند سلتیک، سنت پائولی، لیورنو، رایو وایکانو و بوکا جونیورز به عنوان یک باشگاه چپ گرا در فوتبال جهان شناخته میشود. اما به ندرت پیش می آید که شخصی در چنین باشگاه بزرگی از این نوع زبان سیاسی چپ گرا استفاده کند. بیل شنکلی یک‌بار در مورد سوسیالیسم گفته بود:

سوسیالیسم در واقع یک دیدگاه سیاسی نیست، سوسیالیسم خود زندگی است. من اعتقاد دارم که تنها راه رسیدن به موفقیت تلاش جمعی است. همه باید برای یکدیگر کار کنند. همه باید برای هم کار کنند. این طوری هر کس در انتهای روز سهمش را از پاداش‌ها دارد. این ممکن است خیلی سخت باشد و درخواست زیاده‌خواهانه‌ای به نظر برسد؛ اما من در فوتبال هر روز همین کار را می‌کنم و موفق هم هستم.

حتی یورگن کلوپ سرمربی فعلی تیم هم خودش را یک سوسیالیست می‌داند، در کتاب رافائل هونیگستین، Klopp, Bring the Noise، از سرمربی لیورپول نقل شده است:

البته که من چپ گرا هستم. من به دولت رفاه اعتقاد دارم. من بیمه خصوصی نیستم. من هرگز به یک حزب رأی نمی دهم که قول داده اند بالاترین نرخ مالیات را کاهش دهند. تفکر سیاسی من این است که اگر خوب کار می کنم، می خواهم دیگران نیز خوب عمل کنند. اگر کاری باشد که من هرگز در زندگی خود انجام ندهم، رأی دادن به راست (احزاب راست گرا) است.

اما مشکل اصلی لیورپولی ها در دهه هشتاد و در دولت مارگارت تاچر بود. تحقیر و میل مارگارت تاچر (نخست وزیر بریتانیا) به سقوط (اقتصادی) لیورپول در دهه‌ی ۸۰ به علاوه ریاضتهای اقتصادی توسط نخست‌وزیرهای متوالی حزب محافظه‌کار که شهرهای طبقه‌ی کارگرنشینی چون لیورپول را به شکلی نامتناسب تحت تاثیر قرار داد، نگرش مردم شهر را آشکارا علیه او و همفکرانش سفت‌و‌سخت‌تر کرد و لیورپول را به شهری ضد حزب محافظه‌کار بدل ساخت. حزب محافظه‌کار با این شهر برای دهه‌ها بدرفتاری کرده بود، آن‌ها از اجرای سیاست سقوط مدیریت‌شده در لیورپول خرسند بودند و اگر امروز لیورپول پابرجاست بیشتر بخاطر سرمایه‌گذاری کشورهای دیگر اروپایی است. زباله‌گرد‌ها یا اسکاوزرهای سارق رذل، عناوینی بودند که به شهروندان لیورپول اطلاق می‌شدند و مردم این شهر و همینطور طرفداران لیورپول، مورد هجمه‌ی بسیاری در انگلستان بودند. حتی در فاجعه هیلزبرو که لیورپولی ها قربانی آن بودند هم، هواداران لیورپول به عنوان مقصر حادثه جا زده شدند! در شرایطی که در شرایطی که ورزشگاه هیلزبرو، ورزشگاهی کهنه بود و پیش تر نیز در آن حوادثی رخ داده بود، روزنامه سان، هواداران لیورپول را به عنوان افرادی که به پلیس حمله کرده و حتی به هواداران خودی رحم نکردند، معرفی کرد. در شرایطی که شهر لیورپول عزادار از دست دادن 96 هوادار این تیم بود، سان به هواداران لیورپول اتهام زده بود "که افرادی مست روی مامورای وظیفه شناس پلیس، ادرار می کردند".

شورای کارگری "ستیزه جویان" در دهه ۸۰ معتقد بود که شهر لیورپول مدتهاست از سهم خود توسط دولت مرکزی در لندن محروم بوده است، و به دنبال حل این عدم تعادل بود، به همین دلیل آنها به عنوان یک جناح چپ رادیکال شناخته می شدند. حتی بسیاری در شهر لیورپول هوکردن سرود ملی بریتانیا را اعتراضی برحق می‌دانند. حتی تونی زورنا یکی از اعضای شورای شهر لیورپول اعتراض به سلطنت را حق خود می‌داند:

من این کار را می‌کنم چون حاضر نیستم کلاهم را به احترام خانواده‌ی سلطنتی از سر بردارم. آنها توسط قانون کمک مالی به پادشاه (Sovereign Grant که سال 2011 تصویب شد) تامین مالی می‌شوند و من به‌عنوان کسی که مالیات می‌دهد کاملا مخالف آن هستم. ملکه و خانواده‌ی گسترده‌ی سلطنتی انگل هستند. من کاملا مخالف هسته‌ی قدرتی هستم که ملکه در راس آن قرار دارد، از چرچیل که دستور سرکوب اعتصاب در شهر لیورپول در سال ۱۹۱۱ را داد تا دولت تاچر که به‌طور سیستماتیک سعی داشت ما را به عنوان یک شهر خرد کند. بخاطر همین است که موضع سیاسی ما قویا به جناح چپ با ارزش‌های عمیق سوسیالیستی گرایش دارد.

در همین رابطه: چرا هواداران لیورپول سرود ملی بریتانیا «خدانگهدار ملکه باشد» را هو می‌کنند؟ 

با این توضیحات طولانی درباره شرایط شهر لیورپول به لحاظ مرام سیاسی، جمعی از هواداران لیورپولی معترض به تعلق تیم به سرمایه داران یک تیم لیورپول پارودی با نام A.F.C. Liverpool در  سال ۲۰۰۸ تاسیس کردند که تعلقات سوسیالیستی به وضوح در لوگوی باشگاه دیده می‌شود.  ای.اف.سی لیورپول توسط آلون پری در مارس 2008 تأسیس شد و مخاطب هدف آنها بخشی از هواداران لیورپول بودند که  از وضعیت مالکیت باشگاه ناراضی بودند. این باشگاه اولین مسابقه خود را در 16 ژوئیه، در دیداری دوستانه با سنت هلن تاون، در خیابان اج اشتون تاون، انجام داد. در حضور 600 نفر جمعیت.

این باشگاه متعلق به هواداران است و توسط هواداران اداره می شود. هر کسی می تواند عضو شود و در مورد نحوه پیشرفت باشگاه رای مساوی داشته باشد. یک عضو، یک رای. تماشای مسابقات تیم کاملا رایگان است و مالکیت باشگاه هم با اعضای رسمی است. در توضیح سایت رسمی خود باشگاه آمده:

ای.اف.سی لیورپول یک باشگاه فوتبال واقعی و غیر انتفاعی است، بنابراین تمام درآمد ایجاد شده در باشگاه باقی می ماند و جیب مالک چند میلیونر را نمی گیرد، AFC لیورپول به عنوان یک سازمان حرفه ای با جاه طلبی های بزرگ، چه در داخل و چه خارج از زمین اداره می شود، اما همیشه طرفداران را در اولویت قرار می دهد.

این تیم در حال حاضر در لیگ فوتبال شهرستانهای شمال غربی بازی می کند که سطح نهم فوتبال در انگلستان محسوب می‌شود. اما آیا این تیم با لیورپول مخالف است یا خود را رقیب آن می‌داند؟ در سایت رسمی باشگاه به صراحت گفته شده نه، کاملا برعکس. این تیم حامی لیورپول است و هواداران لیورپول را پشتیبانی می کند. هواداران AFC لیورپول هم هنوز از لیورپول حمایت می کنند اما AFC لیورپول به دنبال ارائه تجربه بازی و تماشای بازی برای همه کسانی که در حال حاضر به دلیل افزایش هزینه های مربوط به فوتبال به سختی می‌توانند از این بازی لذت ببرند. آنها معتقدند که فوتبال بازی مردم است و باید برای مردم و توسط مردم اداره شود و برای همه مقرون به صرفه باشد و فوتبال نباید یک برنامه تلویزیونی و منحصر به فرد برای کسانی باشد که می توانند از عهده آن برآیند.

به هر حال فوتبال نمادی از یک جامعه است و در فاسدترین نظام‌های موجود هم این نمادین بودنش را حفظ خواهد کرد. داشتن آرمان های سوسیالیستی در جهانی که تحت سلطه سرمایه داری، مصرف گرایی و افزایش احزاب سیاسی راست گرا در سراسر جهان است، برای هر کس دشوار است. این مهم در فوتبال انگلیس که یکی از سرمایه داری ترین بخش های فوتبال در جهان حتی دشوارتر هم هست. سیمون کریچلی، فیلسوف نامدار لیورپولی درباره رابطه فوتبال و سوسیالیسم معتقد است که یکی از شباهتِ ذاتی فوتبال به سوسیالیسم این است که یک تیم فوتبال می‌تواند مدلی کوچک از یک جامعه سوسیالیستی باشد. بازیکنان به رغم تفاوت‌ها و افتراقات خود باید برای پیروز شدن یک گروه در زمین تلاش کنند بدون اینکه ویژگی‌های شخصی و تکین خود را به طور کامل کنار بگذارند. در فوتبال نمی‌توان بدون جمع و به صورت انفرادی به موفقیت رسید، حتی نمی‌توان وقتی دیگران بد بازی می‌کنند بازی خوبی را ارائه داد. اعضای تیم برای پیروز شدن ناچارند در زمین با یکدیگر معاشرت و همکاری کنند ولو اینکه در بیرون زمین روابط چندان خوبی با یکدیگر نداشته باشند. فوتبال به باور کریچلی بسیار به مراسم آیینی و جادویی شباهت دارد و به همین دلیل است که بسیاری از بازیکنان و طرفداران فوتبال به خرافات و طلسم‌ها روی می‌آورند.

اخبار داغ 

بانوان قائمشهری تماشاگر تمرین نساجی در وطنی / گزارش تصویری درخشش مرتضی پورعلی گنجی و پیچیده شدن معادلات خط دفاع پرسپولیس واکنش جیمی کرگر به بردهای پیاپی منچستریونایتد پس از نیمکت نشینی رونالدو / عکس رکورد جدید کواراتسخلیا در ناپولی؛ 4 گل و 1 پاس گل در 5 بازی ابتدایی سری آ

منبع: طرفداری

کلیدواژه: هواداران لیورپول شهر لیورپول عنوان یک محافظه کار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۳۴۵۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بیانیه تند باشگاه تراکتور؛ «مطالبه‌گری» را دستاویز پوشش ضعف‌هایتان نکنید!

باشگاه تراکتور به دنبال برخی اظهار نظرها بیانیه‌ای به شرح زیر صادر کرد.

طرفداری | باشگاه تراکتور بیانیه داد.

در متن بیانیه باشگاه آمده است:

هو الحق

تراکتور ایامی سخت و گذری دشوار را گذراند و طبیعی است که همراه بودن مدعیان دلسوزی، در این مقاطع عیان می‌شوند. با عِلم به انتقادها و گلایه‌های به حقی که از سوی هواداران، رسانه‌ها و صفحات مجازی مطرح شد، باشگاه تراکتور همواره در مقابل تمامی آنان سر به احترام خم می‌کند؛ امّا رویکرد و رفتار رسانه ‌ملی (شعبه استانی) تأسف‌بار است.
 
سال‌هاست که حربه موج‌سواری برای بالا رفتن از دیوار هواداران پرشمار تراکتور دیگر کارساز نیست و بهتر است که عزیزان رسانه ملی (شعبه استانی) راه دیگری را برای پوشش ضعف‌های خود برگزینند.

مطالبه‌گری صرفاً به شعار نیست که عزیزان با دستاویز قرار دادن آن، از مسئولیت و تعهد بگریزند! حال که رسانه ملی(شعبه استانی) با دستاویز قرار دادن مطالبه‌ هواداران و از راه نخ نمای مزه‌ پراکنی مجریان و گزارشگران که صرفاً با تقلید کورکورانه‌ای از همتایان خود در رسانه ملی (شعبه مرکزی) کمر به تضعیف باشگاه تراکتور بسته‌اند، یکبار برای همیشه به سه مطالبه دیرین و مشترک باشگاه و هواداران تراکتور از رسانه ملی پاسخی روشن دهند!

- چه زمانی کیفیت پخش بازی‌های خانگی تراکتور، حداقل به سطح شعبه مرکز خواهد رسید و هواداران پیگیری بازی از طریق پخش زنده یک شبکه اجتماعی را به تماشای آن از شبکه سهند ترجیح نخواهند داد؟

- چرا بازی‌های تراکتور که هواداران فراوانی در اقصی نقاط کشور و دنیا دارد و به استناد آمارهای بین‌المللی جزو پُر هوادارترین تیم‌های آسیا است، از شبکه سراسری پخش نمی‌شود تا اکثریت آنان از تماشای بازی‌ تیم محبوب‌شان محروم نباشند؟

- و در نهایت مسئله حق پخش باشگاه‌ها چه زمانی حل خواهد شد؟ عایدی و درآمدی که بابت تبلیغات قبل و بعد از مسابقه فوتبال دریافت می‌کنید، کجاست؟ مگر روال آن نیست که ابتدا «حق» محقق گردد و سپس «مطالبه‌گری» صورت گیرد؟

چنین به نظر می‌رسد که رسانه شما بهترین دفاع را در حمله می‌بیند و با بهره‌گیری از عنوان نماینده افکار عمومی، در پی ورود به جزیی‌ترین تصمیمات باشگاه‌ها بوده و به بیانی سعی در پاکسازی از پایین دست دارد؛ از جمله این موارد، شفاف‌‌سازی در خصوص مسئله حق پخش است که طی سالیان متمادی ناقض اصول حرفه‌ای فوتبال کشورمان و همچنین موضوع بهبود کیفیت پخش مسابقات که عامل سرافکندگی است، اشاره کرد.

باشگاه تراکتور به پشتوانه هواداران میلیونی خود، رسانه‌ای فراگیرتر و پُرمخاطب‌تر در اختیار دارد و همه ما با هواداران زندگی می‌کنیم و در همین راستا کاملاً به مطالبه‌ آنان آگاهیم و باور داریم انتقاد و خواسته هواداران همواره حق مطلق است و ما به عنوان خادم، اهتمام بی‌دریغ در جهت بهبود شرایط موجود و برآورده ساختن خواسته هواداران در تمامی زمینه‌ها به کار خواهیم گرفت.

در پایان از مسئولان دور اندیش رسانه ملی دعوت می‌کنیم که ضمن جلوگیری از ماهیگیری برخی مجریان و گزارشگرانش از آب گِل‌‌آلود، در رسیدن به آنچه که شایسته و مطلوب هواداران و باشگاه بزرگ تراکتور است، اهتمام ورزند.

از دست ندهید ????????????????????????

ژوزه مورایس: باافتخار مسلمان شدم و عضوی از یک خانواده ایرانی‌ام آرنه اسلوت سرمربی جدید لیورپول لغو قانون رشد چگونه فوتبال ایتالیا را نابود می‌کند؟ بازیکن فرانسوی به دلیل عوارض واکسن کرونا از فایزر شکایت کرد!